|
|
تاریخ چاپ : |
2025 Jul 11 |
www.mohtadeen.com |
| لینک مشاهده : |
|
عـنوان : |
توحید ربوبیت |
|
« أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ» الأعراف: ٥٤ (بزرگوار و جاويدان و داراي خيرات فراوان، خداوندي است كه پروردگار جهانيان است). می‌فرماید: « وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ» النور: ٤٢ (مالكيّت آسمانها و زمين (و فرماندهي مجموعه جهان هستي) از آن خداوند است، و بازگشت (همگان در روز قيامت براي حساب و كتاب و سزا و جزا) به سوي يزدان است). خداوند در هیچ چیز شریکی ندارد و شبیه و نمونه‌ای برای او یافت نمی‌شود.([1]) هدف در اینجا مدارسه کردن این اصل نیست، بلکه می‌خواهیم عقیده شیعه را بشناسیم... آیا با وجود اعتقاد به امامت، این اصل اساسی و رکن رکین در عقیده آنها تأثیر نموده است؟ خداوند بیان کرده که مشرکین قریش هر چند کافر بودند و قرآن آنها را مشرک معرفی می‌نماید، ولی به این اعقتاد داشتند که خداوند رازق و آفریننده است، خداوند عزوجل می‌فرماید: « لَقَدْ جِئْنَاكُمْ بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ »الزخرف: ٧٨ ((خداوند بديشان پيام مي‌دهد كه) ما حق را براي شما آورديم (و توسّط پيغمبران برايتان فرو فرستاديم) ولي اكثر شما حق را نپسنديديد و آن را دشمن داشتيد). و می‌فرماید: « قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَنْ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ »يونس: ٣١ (بگو: چه كسي از آسمان (به وسيله اشعّه و باران) و از زمين (به وسيله فعل و انفعالات خاك و رويش گياهان و درختان و ميوه آنها) به شما روزي مي‌رساند؟ يا چه كسي بر گوش و چشمها توانا است (و آنها را مي‌آفريند و بدانها نيروي شنوائي و بينائي مي‌دهد)؟ يا چه كسي زنده را از مرده، و مرده را از زنده بيرون مي‌آورد (و حيات و ممات در دست او است)؟ يا چه كسي امور (جهان و جهانيان) را مي‌گرداند؟ (پاسخ خواهند داد و) خواهند گفت: آن خدا است، (چرا كه آفريدگار جهان و روزي‌رسان مردمان و مدبّر كار و بار هستي، به اقرار وجدان بيدار، خداوند دادار است). پس بگو: آيا نمي‌ترسيد و پرهيزگار نمي‌شويد؟) با این وجود شرک می‌ورزیدند و تنها خدا را عبادت نمی‌کردند، خداوند می‌فرماید: « وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَهُمْ مُشْرِكُونَ» يوسف: ١٠٦ (و اكثر آنان كه مدّعي ايمان به خدا هستند، مشرك مي‌باشند). مجاهد می‌فرماید: ایمان آنها به خدا این‌گونه بود که می‌گفتند: خداوند آفریننده و رازق ما است و ما را می‌میراند و در عبادت برای خدا شریک قرار می دادند([2]) آیا شیعه از مشرکین بیشتر شرک نمی‌ورزند؟ اهل علم بیان کرده‌اند که ایمان به ربوبیت خداوند عزوجل امری است فطری و خداوند در وجود هر انسانی آن‌را خلق فرموده و اثبات شرک در آن، یعنی دو خدا را در خلق و رزق و غیره دخیل دانستن مخالف فطرت انسان و تأریخ بشر است، چون نهایتاً قایل به این هستند که همراه خدا خالق دیگری هم وجود دارد.([3]) پرسش اینجا است آیا این اصل مهم در دین و عقیده تشیع تأثیر گذاشته یا نه؟ یعنی با وجود این همه اهتمام به ائمه و قرار دادن اوصاف و القاب فراوان برای آنها، آیا شرک جزئی نزد آنها یافت می‌شود؟ در خلال بحث ائمه و روایات فراوان در کتب معتمد آنها، این موضوع روشن می‌گردد، به پنج نتیجه حتمی از این روایات و تحقیق در کتب آنها دست می‌یابیم: نخست: رب نزد آنها امام است. دوم: دنیا و آخرت مربوط به امام است. سوم: باران و رعد و برق به دستور ائمه است و برای آنها مسخر هستند (اسناد حوادث و رخ‌داد کونی به ائمه). چهارم: حلول بخشی از خدا در امامان. پنجم: تأثیر روزگار در نفع و زیان در بحث ارکان ایمان نزد آنها دوباره به این موضوع می‌پردازیم: آنها می‌گویند: بنده آفریننده کردار خودش می‌باشد، چنین چیزی شرک در ربوبیت است بحث پنچم را به آنجا ارجاع می‌دهم تا بحث ارکان ایمان نزد آنها کامل گردد.
--------------------------------------------------------------- ([1])ـ مجموع فتاوای ابن تیمیه، ج10، ص33، شرح العقیده طحاویه/ابی عز، ص17، تجرید التوحید/مقریزی، ص81، لوامع الانوار البهیه/سفارینی، ج1، ص128و129، تیسیر العزیز الحمید/سلیمان عبدالوهاب، ص33، سؤال و جواب فی اهم المهمات/عبدالرحمان، ص5، دعوت التوحید/هراس، ص27، تعلیق بر عقیده طحاویه/عبدالعزیز بن باز. ([2])ـ طبری، ج9، ص77و78، تفسیر ابن کثیر، ج2، ص532. ([3])ـ مجموع فتاوای ابن تیمیه، ج3، ص96و97 و شرح عقیده طحاویه، ص17و18. |
|