شماره مقاله :

یکباره به این فکر افتادم که چطور نحوه ی تربیت من می تواند زندگیم را به سوی مسیری عالی بکشاند، بخصوص از زمانی که هم از لحاظ فکری و هم جسمی احساس رضایت می کردم. به عنوان یک مرد جوان خواهان رسیدن به نهایت لذت و خوشی در زندگیم بودم. گاهی در ورزش، موسیقی، جشن و مسافرت و غیره در جستجوی آن بودم. بعضی اوقات که به فکر معنویات می افتادم با خودم می گفتم پس در این رابطه چه باید کرد؟ فکر می کردم که چیزهای مهمتری در زندگی وجود دارند که باید به آنها بپردازم. این افکار انگیزه ای بود تا به جستجوی حقیقت بپردازم.

تصور می کردم که مذهب تنها مانند دسمالی بر گردنم آویخته شده و هیچ گونه کاربردی در زندگیم ندارد. برای رسیدن به پاسخی منطقی تصمیم گرفتم به چند جا سفر کنم. بعد از رفتن به مکان های مورد نظر، فهمیدم که برای تحقیق و بررسی چندان جالب نیستند ولی فرهنگ ویژه ای با مناسب ترین دیدگاه نسبت به زندگی دارند. بعد از آن دریافتم که باید به دنبال روشی باشم که مردم برای ادامه ی زندگی بهتر از آن استفاده می کنند. این راه دوباره وادارم می کرد تا به دنبال حقیقت بروم.

ناتوانی در اجرای یک زندگی واقعی، باعث شد تا اصول فلسفی را برای خواندن انتخاب نمایم زیرا چیزهای مبهمی در زندگی همیشه مرا می فریفت. خیلی زود چیزهایی درمورد عملکرد قوانین جهان یاد گرفتم که می توانست برای استفاده از آن مفید واقع شوند. بعد از خواندن کتاب های زیادی در این رابطه، به این نتیجه رسیدم که باید خالقی وجود داشته باشد که این قوانین را وضع کرده باشد.

همچنین فهمیدم که متافزیک راه پرمخاطره ای برای دنبال کردن می باشد، به این دلیل از خواندن مطالب اضافی درباره ی این موضوع خودداری نمودم. به پیشنهاد یکی ازدوستان تصمیم گرفتیم به سراسر آمریکا و شمال کانادا سفر کنیم تا به هدف تعیین شده در زندگی برسیم.

یک چیزی در درونم گواهی می داد که این جهان اشتباهی به وجود نیامده است، و نشانه هایی شگفت انگیز از وجود این خالق توانا به چشم می خورد. بنابراین این سفر عقیده ام را نسبت به خدا محکم تر نمود.

وقتی به خانه برگشتم، از این زندگی پرمشغله احساس پریشانی و افسردگی می کردم. از این رو برای آسایش خاطر به مدیتیشن روی آوردم. با انجام این تمرینات توانستم تا حدودی به آرامش درونی برسم. با این حال این آرامش زودگذر بود. چون با من زیاد هم خوانی نداشت جذابیت خودش را از دست داد و باعث شد تا آن را کنار بگذارم.

خیلی وقت پیش فکر می کردم حقیقت در بهبود شخصیت خودم نهفته است. از این رو شدم یک خواننده ی پر حریص مسائل انگیزشی و در سمینارها و مباحثات حضور داشتم. به علاوه، سعی می کردم سطح زندگی را طبق آگاهی های به روز شده که در تلوزیون پخش می شد بالا ببرم. در عملکرد و رفتارهایم دچار مشکل شده و خودبینی محض سراسر وجودم را فرا گرفته بود. در حقیقت هنوز به واقعیت نرسیده بودم.

سپس شروع به خواندن کتاب های مشهور فلسفی نمودم. به عقاید و شیوه های  جالبی دست پیدا کرده؛ تا آن زمان هیچ نظریه ی فیلسوفانه ی خاصی وجود نداشت که در کل با آن موافق باشم. بنابراین تصمیم گرفتم تا آنچه را که فرا گرفته بودم با اندیشه هایم یکی کنم. این نوعی از مذهب را تشکیل می داد که اساساً به اخلاقیات اهمیت می داد. عاقبت به این نتیجه رسیدم که اخلاق خوب، خوب است، ولی این تنها برای حل مشکلات و معمای زندگی کافی نیست.

کمی بعد از آن، در یکی از کشورهای مسلمان شغلی را به دست آوردم، در آنجا فرصت پیدا کردم تا بیشتر درباره ی بازتاب زندگی فکر کنم. همچنان جستجوی من برای رسیدن به حقیقت ادامه داشت. کتابی در باب نیاز به ندامتی صادقانه برای خدا را مطالعه می کردم که نظریه ی جالبی را ارائه داده بود. باعث شد تا احساس پشیمانی از کرده های بد خود در زندگیم با مردم داشته باشم، وقتی این کتاب را می خواندم اشک از چشمانم سرازیر می شد.

چند روز بعد با یکی دو تا از دوستان مسلمان به بحث و گفتگو پرداختم. به آنها یادآوری نمودم که قبلاً در آمریکا از آزادی بیشتری نسبت به حالا که در کشور شما هستم برخوردار بودم. یکی از آنها گفت؛ خوب بستگی دارد شما با چه دیدی به آزادی نگاه کنید. در آن قسمت از جهان که به شما تعلق دارد، مهم نیست که چطور والدین به فرزندان خویش اخلاقیات و مسائل دینی را آموزش دهند چون آنها در خانه هستند ولی به زودی از خانه بیرون می روند، عموماً وارد جامعه می شوند و مسائل اخلاقی را رد می کنند. به عبارت دیگر در بیشتر جوامع مسلمان، اخلاق از کودکی در خانه به فرزندان آموزش داده می شود و خیلی شبیه به آن چیزی است که در بیرون از خانه به آن دست پیدا می کنند. پس در این جا چه کسی از آزادی واقعی برخوردار است؟ در آن موقع به نظر خودم فکر می کردم اسلام جلوی آزادی فردی را می گیرد.

طی نشستی که با هم داشتیم این فرصت به دست آمد تا چیزهای بیشتری را درمورد اسلام یاد بگیرم. به آنها گفتم قبل از اینکه به این جا بیایم در لاس وگاس آمریکا زندگی می کردم و مسلمانان آمریکایی به من می گفتند ما مطمئن هستیم تو به عنوان یک مسلمان خوب از دنیا خواهی رفت. از آنها خواستم تا منظور این گفته را برایم شرح دهند. او گفت: "اگر شما به عنوان یک غیر مسلمان بمیری، مانند این است که در یک بازی رولت شرکت نموده ای و تمام رفتارها و اعتقادات خود نسبت به خدا در زندگی را فقط روی یک شماره شرط بندی کرده ای و امیدوار هستی تا شاید مورد مرحمت خداوند قرار بگیری و روزی به بهشت وارد شوی.

ولی اگر به عنوان مسلمان خوبی از دنیا بروی، مثل این است که معنویات خود را روی تمام شماره ها شرط بندی می کنی، بنابراین هر شماره این مسیر را پوشش می دهد. مهم نیست از روی کدام شماره می افتی، برای اینکه شما سالم هستی. به عبارت دیگر مسلمان بودن تضمینی است که شما به جهنم نخواهید رفت، و  سرمایه گذاری است برای وارد شدن به بهشت.

با توجه به این مسائل دریافتم که به حقیقت واقعی نخواهم رسید مگر اینکه روی دینی که خداوند آخرین بار توسط پیامبرش برای بشریت فرستاده تمرکز نمایم. پس تصمیم گرفتم تا مطالعات خودم را روی مسیحیت و اسلام گسترش دهم.

پایان قسمت اول

ترجمه: مسعود

سایت مهتــدین

Mohtadeen.Com