شماره مقاله :

به نام خدا

استاد الهیات مسیحی سابق؛ آرتور میلاستنوس

در حین فعالیت های تبلیغی مسیحیت خود در سال 1983، وی که سومین مقام در مجمع کلیساهای قاره ی آسیا بود، این داستان واقع شد.

او یک بار با خود می گوید: «چه اشکالی دارد که به خاطر پاسخ دادن به مسلمانان هم باشد قرآن را مطالعه کنم؟» از این رو، نزد یکی از مسلمانان رفته و از او خواست کتاب مقدس خود را به او امانت دهد. مسلمان مذکور قبول کرد به شرطی که او قبل از خواندن قرآن وضو بگیرد.

آرتور تصمیم گرفت به صورت مخفیانه قرآن را بخواند. خودش تعریف می کند: «وقتی برای نخستین بار قرآن را می خواندم در درونم جدال و غلغله ی عظیمی به پا شد. ندایی مرا صدازده و مرا به قبول این دین فرامی خواند. دینی که انسان را بی واسطه به پروردگارش مرتبط می سازد. نیازی به وساطت و میانجیگری کشیش ها نبوده و آمرزش خرید و فروش نمی شود!

یک روز وضو گرفته و قران را به دست گرفته این آیه را قرائت کردم: "أفلا یتدبّرون القرآن أم علی قلوبٍ أقفالُها" در درونم احساس لرزش نمودم. ادامه دادم: "ألیوم أکملت لَکم دینکم و أتمَمتُ علیکم نعمتی و رَضیتُ لکم الإسلامَ دیناً..."

روح سرگردان و پریشانم در آغوش آرامش و قرار عجیبی غنودن گرفت. احساس کردم که تازه به دنیا آمده ام!»

آن شب آرتور نتوانست تا طلوع خورشید فردا صبر کند. بی درنگ و شبانه به منزل دوست مسلمانش شتافت و از او پرسید که چگونه می تواند اسلام بیاورد! در میان ناباوری و هراس دوستش آرتور شهادتین را بر زبان جاری ساخت.

کشیش سابق که اکنون "محمدئ فؤاد الهاشمی" است، در کتاب (ادیان در کفه ی ترازو) چنین می گوید: «قصد من از جستجو و مطالعه ی دین اسلام، بیرون کشیدن ایراد و اشکالات آن بود که استادهایم از من می خواستند. اما دریافتم آنچه آن ها جزو معایب اسلام می شمردند، در واقع مزایا و فواید بزرگی هستند! به این ترتیب اسلام در جان و روحم اثر کرد.

از حقانیت این دین مطمئن شده و بدان ایمان آوردم. به واسطه ی تفکر، مطالعه و جستجو به ایمان دست یافتم و از برکت آن کفه ی دین اسلام سنگین شد و کفه ی دیگر برخاست.»

پایان

ترجمه: مسعود

سایت مهتدین

Mohtadeen.Com