|
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی رسول الله و علی آله و اصحابه الی یوم الدین و اما بعد :
مسلمان اعتقاد دارد كه قرآن كريم كتاب خداست كه بر بهترين فرزند آدم و افضل پيامبران، حضرت محمد صلی الله علیه وسلم نازل شده است. همانطور كه قبل از او براى ساير پيامبران كتب ديگرى از جانب خداوند، نازل شده است.
مسلمان معتقد است كه قرآن كريم تمام كتب گذشته (احكام آنها) را منسوخ كرده و به مشروعيت آنها خاتمه داده است. همانطور كه بوسيله رسالت ختمى مرتبت صلی الله علیه وسلم رسالت تمام پيامبران گذشته نيز پايان پذيرفته است. مسلمان عقيده دارد كه قرآن، حامل ارزندهترين احكام الهى است و خداوند كه نازل كننده آن است، سعادت دينى و دنيوى كسى را كه به آن عمل كند، بيمه كرده است. و كسى را كه از آن رو بگرداند و به اوامر و نواحى آن توجه نداشته باشد، تهديد به شقاوت در دنيا و آخرت نموده است. همچنين فرد مسلمان ايمان دارد كه قرآن تنها كتابى است كه خداوند، آن را از هر تغيير و تحول بيمه كرده و دوام و بقاى آن را تا آخرين لحظات پايانى جهان، به عهده گرفته و فرموده است كه در پايان آن را به سوى خود، به آسمانها خواهد برد.
اين عقيده و باور مسلمان، برگرفته از دلايل عقلى و نقلى است كه به شرح و بسط ان مىپردازيم.
دلايل نقلى:
خداوند در آيه 1 سوره فرقان از وجوب ايمان به قرآن خبر داده و فرموده است:
« تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا»
«بسيار بابركت و بزرگوار است آن خدايى كه قرآن (جداكننده حق از باطل) را بر بنده خود (محمد) نازل كرده است. تا جهانيان را بوسيله آن بيم دهد. (و آنرا بگوش جهانيان برساند)».
و در آيه 3 سوره يوسف مىفرمايد:
« نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآَنَ وَإِنْ كُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ»
«ما از طريق وحى اين قرآن، بهترين داستانها را براى تو بازگو مىكنيم (تو را بر آنها مطلع مىگردانيم) زيرا تو قبل از بيان آنها (از احوال گذشتگان) بىخبر بودى».
در آيه 105 سوره نساء مىفرمايد:
« إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللَّهُ وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا»
«ما كتاب قرآن را (كه بيانگر هر چيز حق است) بحق بر تو نازل كردهايم تا تو طبق رهنمودهاى خدا، ميان مردم قضاوت كنى و هرگز مدافع خيانتكاران نباشى».
و در آيات 15 و 16 سوره مائده مىفرمايد:
« يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِينٌ (15) يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ»
«اى اهل كتاب (يهود و نصارا)! پيامبر ما (محمد) بسوى شما آمده، تا بسيارى از احكام كتب شما (تورات و انجيل) را كه پنهان نمودهايد، برايتان روشن سازد و از بسيارى چيزها (كه پنهان ساختهايد و فعلا مورد نياز نيست) صرف نظر نمايد».
از سوى خدا نورى (كه پيغمبر است) و كتاب روشنگرى (كه قرآن است) نزد شما آمده است. خداوند به آن (كتاب) كسانى را كه طالب خشنودى او هستند، هدايت مىكند. و آنان را از تاريكىها (جهل و نادانى) بيرون، و به سوى نور (ايمان و علم) مىبرد و ايشان را به راه راست هدايت مىكند.
و در آيات 123 و 124 سوره طه مىفرمايد:
« فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَى (123) وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى»
«هر كس از هدايت و رهنمودهاى من پيروى كند، گمراه و بدبخت نخواهد شد. و هر كس از ياد من روى بگرداند، (از احكام كتابهاى آسمانى دورى گزيند) زندگى او (در دنيا) سخت و ناملايم خواهد شد و روز قيامت (هم) او را نابينا محشور خواهيم كرد».
و در آيات 41 و 42 سوره فصلت مىفرمايد:
« لَكِتَابٌ عَزِيزٌ (41) لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ»
«قرآن كتاب ارزشمند و بىنظيرى است. هيچگونه باطلى از هيچ جهتى متوجه آن نخواهد شد. قران از جانب خداوند با حكمت و ستوده نازل شده است».
و در آيه 9 سوره حجر مىفرمايد:
« إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ»
«همانا ما قرآن را فرو فرستاديم و خود ما از آن پاسدارى مىكنيم (تا روز قيامت آن را از دستبرد دشمنان آن را محافظت مىكنيم».
2- رسول خدا صلی الله علیه وسلم درباره وجوب ايمان به قرآن، خبر داده است. حديثى كه از لحاظ سند، حسن است در ابوداوود، و ترمذى و ابن ماجه چنين مىگويد: «ألا إِنّى أُتِيتُ الكِتابَ ومثلَهُ مَعَهُ» «اى مردم! آگاه باشيد كه (خداوند) كتاب (قرآن) و مطالبى مانند آن را به من عطا كرده است».
در حديثى ديگر، آن حضرت صلی الله علیه وسلم مىفرمايد: «غبطه و حسد بردن روا نيست مگر درباره دو شخص. يكى آن كسى كه خداوند به او توفيق داده كه صبح و شب قرآن تلاوت كند. دوم كسى كه خدا به او ثروت داده و او صبح و شب ثروتش را در راه خدا انفاق مىكند» (بخاری).
در حديث ديگرى كه در صحيح مسلم آمده، مىفرمايد: «خداوند به هر كدام از پيامبران گذشته معجزاتى داده بود كه مردم با ديدن آن معجزات، به رسالت آنها ايمان مىآوردند. اما معجزهاى كه به من عطا شد، همان وحى خداوند است. و من بر اين باورم كه در روز قيامت پيروان من از همه بيشتر خواهند بود».
در حديثى ديگر مىفرمايد: «اگر موسى و عيسى إ زنده بودند، چارهاى نداشتند جز اين كه از من پيروى كنند».
3- ميليونها انسان (در عصر حاضر) عقيده دارند كه قرآن كتاب خداست و آن را براى پيامبرش (حضرت محمد) فرستاده است. و ميليونها نفر هر روز آن را تلاوت مىكنند و آيات آن را حفظ مىنمايند و به اوامر و نواهى آن عمل مىكنند.
دلايل عقلى:
1- قرآن حاوى علوم مختلف و گوناگون است، حال آنكه رسول خدا صلی الله علیه وسلم كه قرآن بر وى نازل شده فردى امى و بيسواد بوده است و مطلقا خواندن و نوشتن، ياد نداشته و حتى سابقه حضور در هيچ مكتب و نزد هيچ استادى نداشته است.
مىتوان گفت قرآن در برگيرنده علوم زير است:
1- علوم طبيعى
2- علوم تاريخى
3- علوم تشريعى و متعلق به قوانين دينى
4- علوم نظامى و سياسى
وجود علوم ياد شده در قرآن، خود دليل مستند و معتبرى است كه قرآن كتاب وحى الهى است. زيرا عقل انسان، صدور اين همه علم را از جانب يك فرد بيسواد و كسى كه با خواندن و نوشتن ارتباطى نداشته، بعيد و محال مىداند.
2- خداوند كه نازل كننده قرآن است، تمام جنها و انسانها را براى ارائه كتابى مانند آن (قرآن) و حتى آوردن يك سوره مانند آن، به مبارزه طلبيده است.
همانگونه كه تمام دانشمندان و سخنوران عرب را به مبارزه طلبيد. ولى بايد گفت همه كسانى را كه قرآن، دعوت به مبارزه كرد، ناتوان شدند و از آوردن حتى يك سوره مانند آن، عاجز ماندند.
در آيه 88 سوره اسراء در اين باره مىفرمايد:
« قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآَنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا»
«اى پيامبر! بگو اگر همه انسانها و جنها متحد شوند كه كتابى مانند اين قرآن بياورند، هرگز نمىتوانند. هر چند كه همه پشتيبان يكديگر باشند».
اين تحدى (دعوت به مبارزه) قرآن، از يكسو و ناتوان ماندن مخالفين از سوى ديگر، دليل بسيار مستند و محكمى است كه قرآن كلام خداست نه كلام بشر.
3- قرآن، خيلى زياد از اخبار غيب خبر داده است. و تا كنون بسيارى از آن حوادث، مطابق پيشبينىهاى قرآن، بدون كم و كاست، تحقق پيدا كرده است.
4- اگر تورات و انجيل از جانب خدا بر موسى و عيسى نازل شدهاند، و همه صحبت آن را قبول دارند، پس چه كسى مىتواند منكر نزول قرآن از سوى خدا شود؟ قرآن هم مانند ساير كتب گذشته از جانب خدا بر پيامبر اكرم صلی الله علیه وسلم نازل شده است. عقل انسان هم نمىتواند منكر نزول آن شود بلكه بالعكس، نزول قرآن را حتمى و واجب مىداند.
5- تمام پيشبينىهاى قرآن، بويژه اخبار غيبىاى كه از وجود آنها خبر داده، يك به یك تحقق پيدا كردهاند همانطور كه احكام و قوانين آن نيز در بوته آزمايش قرار گرفته و رفتارى كه باعث عزت و كرامت و شرف انسان مىشوند، در پرتوى احكام و قوانين آن، جنبه عينى به خود گرفتهاند. دوران حكومت خلفاى راشدين، بهترين گواه اين مدعاست.
بعد از اين اسناد و مدارك زنده و جاودان، دال بر آن كه قرآن، كلام خداست كه آن را بر بهترين فرزند آدم فرستاده است، نيازى به دليل ديگر وجود ندارد.
وصلی الله وسلم علی نبینا محمد وعلی آله وصحبه أجمعین.
وآخر دعوانا أن الحمدلله رب العالیمن.
مهتدین
Mohtadeen.Com
|
