شماره مقاله :

ديگر اينكه در همين داستان، مي‌گويد كه عيسي مسيح نيز به دنيا رجعت مي‌كند.

و أما جواب: در اين مورد نيز همچون گذشته باختصار جواب مي‌دهيم، و از قرآن و نهج‌البلاغه كه مورد دسترسي عموم است دليل مي‌آوريم.

پس معلوم شد كه بعد از مرگ، در قيامت است كه پيغمبر با كفار بحث خواهد كرد. ديگر اينكه خداوند در قرآن آية 33 سورة مريم از قول حضرت عيسي مي‌گويد: [مريم: 33]. «(يعني عيسي گفت): سلام بر من (عيسي) روزي كه متولد شدم و روزي كه مي‌ميرم و روزيكه زنده مبعوث مي‌شوم». پس معلوم مي‌شود كه حضرت عيسي به يكبار متولد شده و يكبار مرده، و روز قيامت مبعوث مي‌شود.

مجلسي در بحار الانوار از شيخ حسن بن سليمان در كتاب «منتخب البصائر» از موسي كاظم روايت آورده كه گفت: «مردمي كه مرده‌اند، به دنيا بازگشت خواهند كرد (در زمان رجعت)، و انتقام خود را مي‌گيرند، به هركس آزاري رسيده باشد بمثل آن قصاص مي‌كند و هركس خشمي ديده، بمانند آن انتقام مي‌گيرد، و هركس كشته شده قاتل خود را قصاص مي‌كند و براي اين منظور دشمنان آن‌ها نيز به دنيا بر مي‌گردند تا خون ريخته شدة خود را تلافي كنند و بعد از كشتن آن‌ها سي ماه زنده سپس همگي در يك شب مي‌ميرند، در حاليكه انتقام خود را گرفته و دلهايشان شفا يافته است».

و أما جواب: خداوند در آيات 99 تا 102 سورة مؤمنون مي‌فرمايد: [المؤمنون: 99-102] «يعني: تا آنكه يكي از كفار مرگش فرا مي‌رسد، مي‌گويد پروردگارم مرا به دنيا بازگردان تا عمل صالح انجام دهم از آنچه باقي گذاشتم، نه چنين است، ديگر نمي‌شود برگشت، وجلوي آن‌ها برزخ است تا روزي كه مبعوث شوند، پس هنگامي كه در صور دميده شود، خويشي بر ايشان فايده ندارد و از خويشي يكديگر سؤال نمي‌كنند، پس هر كس موازينش سنگين باشد آن‌ها رستگارانند».

اين آيه رجعت را رد مي‌كنند.

آيات ديگري نيز در قرآن در اين مورد آمده مانند آيات 46 سورة غافر كه خداوند مي‌فرمايد: [غافر: 46] «يعني: ايشان بر جهنم (برزخي) شان صبحگاهان وشامگاهان عرضه مي‌شوند و روزي كه قيامت شود آل فرعون در شديدترين عذاب قرار خواهند گرفت».

اين آيه نيز رجعت را رد مي‌كند.

أما در نهج البلاغه در نامه‌هاي حضرت علي، در نامة 31 كه در آن حضرت علي، به امام حسن وصيت كرده، در قسمتي از آن مي‌نويسد: «واعْلَمْ أَنَّ أَمَامَكَ عَقَبَةً كَئُوداً، المُخِفُّ فِيهَا أَحْسَنُ حَالاً مِنَ المُثْقِلِ والمُبْطِئُ عَلَيْهَا أَقْبَحُ حَالاً مِنَ المُسْرِعِ، وأَنَّ مَهْبِطَكَ بِهَا لا مَحَالَةَ إِمَّا عَلَى جَنَّةٍ أَوْ عَلَى نَارٍ، فَارْتَدْ لِنَفْسِكَ قَبْلَ نُزُولِكَ، ووَطِّئِ المَنْزِلَ قَبْلَ حُلُولِكَ، فَلَيْسَ بَعْدَ المَوْتِ مُسْتَعْتَبٌ، ولا إِلَى الدُّنْيَا مُنْصَرَفٌ». «يعني: بدانكه در جلوي تو گردنة بسيار دشواري است كه در آن سبكبار از گرانبار خورسندتراست، و كند رفتار از تندرو زشت و درمانده تراست، وفرودگاه تو در آن ناچار بهشت است يا بر آتش، پس پيش از رسيدن (به آنسرا) براي خود پيشروي بفرست، و پيش از رفتنت منزلي آماده ساز، كه بعد از مرگ وسيلة خشنود گرداندن نيست و كسي به دنيا باز نمي‌گردد».

ديديم كه در نامة فوق حضرت علي هم مي‌فرمايد: كسي بعد از مرگ به دنيا باز نمي‌گردد. 

مهتدین