اولیو برای کار به عربستان سعودي آمد. فکر مسلمان شدن از چند سال پیش با او بوده ولی چهار سال پیش اسلام آورده است.
دکتر الیو رابنسون داستان مسلمان شدن خود را اینگونه تعریف می کند: ماجرای اسلام من برمی گردد به سال 1992م، که به عنوان معلم از جانب یکی از مؤسسات مسیحی به شهر کوچکی در جنوب آفریقا به نام مالاوی فرستاده شده بودم. من مجبور بودم این وظیفه را پذیرم چون شوهرم بعد از دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان دارفانی را وداع گفته بود و دو پسر از او به جا مانده بود. این مؤسسه در نبود من مخارج دو پسرم را به طور کامل به عهده گرفته بود و هزینه های آنان را از حقوق من کم می کرد و چیزی که می ماند و به محل کار من ارسال می شد مبلغ بسیار ناچیزی بود که کفاف خورد و خوراک من را نیز نمی داد.
داستان از این جا آغاز می شود، در آن شهر پسربچه ی مسلمانی بود که چند بز را می چراند. او وضعیت من را می دانست و بدون آنکه چیزی از او بخواهم هر روز مقداری کره ی بز برایم می آورد.همان زمان بود که در مورد اسلام به تفکر پرداختم که چنین مردمان را کارهای نیک می آموزد!
او چنین تاکید می کند که: نماز اولین چیز و مهم ترین موردی است که بیش از هر چیز دیگر من را مجذوب دین اسلام کرد... می دیدم که مسلمانان در هرجایی در بیمارستان (عربستان سعودي) به ادای نماز می پردازند. مردها نمازهای جماعت کوچک و بزرگ در هر جایی برگزار می کنند. همچنین در بخش های بستری بیماران می دیدم که بیماران خودشان نماز می خوانند، همچنین زن ها به گوشه ای دورتر پناه برده و نمازهای روزانه ی خود را می خواندند.
عجیب تر از همه از دید من می دیدم که در فرودگاه مسافرها زمین فرودگاه را برای ادای نماز مفروش می ساختند. این روش ساده و آسان عبادت کردن همان چیزی بود که من را شیفته ی خود می ساخت چرا که با آن تشریفات و تجملاتی که در کلیسا می دیدم فرق می کرد. همچنین پایبندی و توجه زیاد نمازگزاران به نمازشان من را شگفت زده کرده بود.
به همین نحو یکی از مسائلی که بیش از هر چیز در عربستان سعودی من را به شدت تحت تأثیر قرار داد توجه و احترام فرزندان نسبت به پدر و مادرهایشان بود. بخش های مختلف بیمارستان پر از بیماران سالمند بود و فرزندانشان را می دیدم که همیشه دور و بر پدر و مادرانشان بوده و از هیچ کوششی برای جلب رضایت آن ها در حالی که روی تخت بیمارستان بودند دریغ نمی کردند. برخلاف جوامع مادیگرای غربی که هیچ ارزش و احترامی برای مقام پدر و مادر قائل نمی باشند.
منبع: مجله ی خبر الجزائر.
والسلام
