او بانویی ساده و بی آلایش است که کاملاً مانند اسمش "بسيطه" یعنی «ساده» است. باوجود آنکه چهل سال از عمرش می گذرد اما دارای روحیه ی جوان و سرزنده و پرامیدی است مخصوصاً پس از مسلمان شدن زندگی او پر از نور، خوشبختی و رضایت گردید... او یک تازه مسلمان فیلیپینی بی آلایش است که یک سال است دین اسلام را پذیرفته است.
انگیزه هایی برای تحول
قبل از آنکه بسيطه از دلایل مسلمان شدن خود بگوید، و اینکه چگونه این کار را انجام داده و در این دین عظیم چه یافته است، اشک از چشم هایش سرازیر گردید و به سختی می کوشید که سخن را آغاز کند ولی شدت گریه ی صادقانه جلوی سخن گفتن او را سد کرده بود.
چند لحظه بعد اشک هایش را پاک کرد و با صدایی لرزان چنین گفت: "باری کار در یکی از شیرینی فروشی های مشهور در شهر العین به امارات آمدم. برای عبادت و راز و نیاز به طور مرتب به کلیسا رفت و آمد می کردم. آخرین باری که به کلیسای واقع در شهرک صنعتی العین رفتم، موقعی که می خواستم برای رفتن به کلیسا خارج شوم احساس دلتنگی شدید نموده و صدایی در درونم که نمی دانم از کجا سرچشمه می گرفت من را مردد کرده و می پرسید...
چرا به آن جا می روی؟ معبودی که می پرستی کیست؟ چرا باید به کلیسا رفته و عیسی مسیح علیه السلام بخواهم که از خدا بخواهد که مرا چنین و چنان دهد؟ چرا باید میان من و خداوند متعال واسطه ای باشد، حال آنکه در دین اسلام هیچ واسط و میانجی وجود ندارد؟
او افزود: "از آن پس شور و اشتیاقی برای تلاوت قرآن كريم من را فراگرفت. بنابراین با دوست فیلیپینی مسلمانم تماس گرفته و گفتم: «می خواهم تو را ببینم و یک جلد قرآن کریم هم با خودت بیاور.» او از این درخواست من متعجب شد چون من را به اسلام دعوت نکرده بود و کس دیگری هم این کار را نکرده بود. از درون خود دعوت شده بودم... گویی خداوند هدایت را در وجودم نهاده بود.
ادامه داد: "دوستم همان روز بی درنگ آمد. او یک نسخه ی قرآن کریم ترجمه شده به زبان انگلیسی را هم با خود آورده بود که آن را تنهد در عرض دو روز مطالعه کردم. برخی از مطالب آن را فهمیدم، و احساس آرامش عجیبی در هنگام خواندن آن داشتم. بلافاصله تصمیمم را گرفتم که اسلام بیاورم.
این موضوع را به دوستم اطلاع دادم و با هم به مرکز فرهنگ اسلام رفته و آن جا قبل از مسلمان شدنم من را با دین اسلام بیشتر آشنا ساختند. آن ها همه ی پرسش هایم را پاسخ داده و سپس شهادتین را به من آموختند. شهادتین را بیان نموده و مسلمان شدم. نام خود را به مریم تغییر دادم."
"بسيطة" دریافت که حضور او در یک کشور مسلمانی مانند امارات به مدت دو سال باعث گردید تا او به صورت صحیح با دین اسلام آشنا شود. این شناخت از طریق ارتباط با مردم، پوشش و لباس های آنان، آداب و سنن آن ها، اعتقادات و رفت و آمدشان به مسجد وغیره ایجاد گردید که نتیجه ی آن دیدگاه مثبتی نسبت به اسلام و مسلمین در وی بود. در او فهم ساده و بی آلایشی به دین اسلام پیدا شده بود که پیشتر از آن بی خبر بود. این اتفاق بواسطه ی مشاهدات یا شنیده های او از محیط کار و بیرون از آن هم بود که همگی دست به دست هم داده و علاقه و محبتی نسبت به دین اسلام در وی را باعث گردیدند که موجب مسلمان شدن او شد.
اولین قدم ها
مسلمان شدن بسیطه مصادف بود با یک ماه قبل از ماه مبارک رمضان سال پیش. در این مدت او مشغول آموختن نحوه ی به جا آوردن نماز و وضو بوده و می اموخت که چگونه سوره ی قاتحه را به عنوان قدم نخست ادای نماز بخواند که در قدم های بعدی سوره های کوتاه دیگری را می آموخت که در نماز قرائت می نمود. بسیطه این دوره را چنین توصیف می کند: "بسیار سخت بود و تلاش و کوشش خیلی زیادی لازم داشت." اما او به زودی به خواندن نماز عادت کرده و مهم ترین بخش زندگی او گردید. همزمان با آن به دو دلیل به آموختن زبان عربی همت گمارد، او چنین بیان می کند: "زبان عربی را می آموزم تا بتوانم قرآن کریم را به همان زبانی که نازل گردیده خوانده و بیشتر از معانی آن سردربیاورم. گرچه به زبان های انگلیسی و فیلیپینی آن را خوانده بودم. دلیل بعدی مسلمان شدن فرزندانم است که وقتی به او خبر دادم که مسلمان شده ام تصمیم گرفتند که زمانی که توانستند قرآن را به زبان عربی بخوانند مسلمان شوند".
بسيطه تنها ۱۵ روز از ماه مبارک رمضان سال پیش را روزه گرفت؛ برای آنکه بواسطه ی روزه و گرسنگی و تشنگی بسیار خسته شده بود. اما رمضان امسال صبر پیشه کرد و روزه گرفتن برایش عادی و آسان شده بود. این حالت به خاطر دعاهای زیادی بود که به درگاه خداوند می نمود تا او را ثابت قدم نگاه داشته و بر روزه و دیگر عبادت ها استوار و صبور گرداند.
بسيطه علاقه ی زیادی به پوشیده چادر اسلامی داشته و به طور مرتب به مرکز فرهنگی اسلامی دار زاید رفته و در سخنرانی های دینی و فرهنگی آن شرکت می کند. آروزی او دیدار بيت الله الحرام می باشد.
وی درباره ی واکنش خانواده اش به پذیرش اسلام خود چنین می گوید: "وقتی با مادرم تماس گرفتم به او گفتم: می خواهم موضوعی را تو بگویم، امیدوارم از دستم عصبانی نشوی! من مسلمان شده ام. توقع داشتم در جوب سرم داد کشیده و سرزنشم کند، ولی او گفت: مگر چه ایرادی دارد؟ این موضوع به خود تو مربوط می شود و تو آزادی کامل داری که دین خودت را انتخاب نمایی. این موضوع تاثیر زیادی داشت که تصمیم بگیرم وقتی به دیدارش رفتم با او درباره ی اسلام صحبت کنم. وقتی او در فرودگاه به استقبالم آمد من را نشناخت، چون چادر اسلامی پوشیده بودم. مدام درباره یا سن پوشش عجیب از من سؤال می کرد...
من هم برای او در مورد اسلام توضیح دادم. گفتم که چه اندازه منزلت زن را بالا می برد و او را با حجاب می پوشاند تا ناموس و پاکیش مصون بماند. او به من قول داد که درباره ی پذیرش اسلام فکر کند، چون در حال حاضر خود را به قدر کافی آماده ی پذیرش اسلام نمی داند. اما پدرم از دنیا رفته است و ایکاش او هم زنده بود تا فرصت آن را داشت تا دین اسلام را پذیرا باشد".
پایان
منبع: مجله الاتحاد امارات
