شماره مقاله :

رمضان ماهی چالش برانگیز برای تازه مسلمانان

نوشته: امام خالد لطیف

Source: Huffington Post

اگر از مسلمانان بپرسید که در ماه رمضان از چه چیزی بیشتر از همه لذت می ببرند، بدون شک خواهند گفت حس تعلق به یک اجتماع.!

 روز آنها با صرف سحری با خانواده شروع می شود و با دعوت های پشت سر هم دوستانشان برای افطار ختم خواهد شد. این تجربه بزرگی است که زیادتر ما احساس نموده ایم و به سادگی احساس نزدیکی را بین ما و اطرافیانمان ایجاد نموده است چون زمان زیادی را با آنها سپری می نماییم .

شب گذشته با زن جوانی به نام ناتالیا از اجتماعم صحبت می کردم که مدتی می شد که او را ندیده بودم. او به شوخی گفت رمضان برای او بسیار جالب است چون هر سال خانواده اش به غذا می آورند و او جواب می دهد که نمی تواند بخورد چون روزه است. آنها جواب می دهند:"اوه تو هنوز هم مسلمان هستی؟" و این تجربه ای نیست که خانواده اش با او سهیم می سازند.

زن جوان دیگری هم که خانواده اش با مسلمان شدنش مخالف بودند، در مورد تجربه روزه اش در ماه رمضان گفت: او می گوید ظهر هنگام نهار پدرش یک بشقاب غذا در مقابل او گذاشت چون او مسلمان شدن را پنهان نموده بود. بین آنچه او باید می کرد و نداشتن اجتماعی که به آن روی گرادند فاصله ای ایجاد شده بود که در آن لحظه دشوارتر می گردید.

روی آوری به اسلام برای بسیاری افراد سخت تمام شده است. اجتماعات مسلمانان در آن لحظه که کسی به اسلام روی می اورد، هیجان زده می گردد. آغوش ها باز می شوند و صدای خنده و همهمه بلند می گردد- اما بعداً همه چیز متوقف می گردد و این تازه مسلمان است که به تنهایی باید راه حل ها را پیدا نماید. تلاش برای یافتن مسیر در میان نظریات فقهی و شرعی متنوع به اندازه کافی سخت بوده می تواند، اما تنوع فرهنگی مشکل حادتر نموده می تواند. در هر لحظه از خود می پرسید که کدام قسمت از هویتم را باید رها نمایم تا با مسلمان بودنم عیار شود. مرا برای محافظت از تازه مسلمان ها به خوبی نقش ایفا نمی نماییم.

در طول رمضان این مسئله بغرنج تر می گردد. همه تازه مسلمان ها خانواده مسلمان ندارند که با آنها سحری و افطار بخورند. در چند افطاری دعوت شده اید که در آنجا از یک تازه مسلمان دعوت به عمل آمده باشد؟ ذهن ما شاید اصلاً در این مورد تأمل ننموده باشد.

ما در مرکزمان که به نام کانورت ستیشن (ایستگاه روی آوران) برنامه ای را دایر نموده ایم تا محل ورودی به جامعه برای کسانی که به اسلام روی آورده اند را ایجاد نموده باشیم. ما با حدوداً 50 روی آورنده به اسلام در جامعه مان مصاحبه نموده ایم. این گروه 50 نفری از لحاظ نژاد، سن، حرفه و اینکه چقدر وقت می شود که مسلمان شده اند با یکدیگر بسیار تفاوت داشتند همچنان این گروه متشکل از زنان و مردان بود. ما سوالاتی را در مورد تجربه شان را از آنها پرسیدیم، به سرگذشتشان گوش فرا گرفتیم، دیدگاهشان سنجیدیم و سپس این اطلاعات را تجزیه و تحلیل نمودیم تا ببینیم آیا کدام روندی در آن موجود است یا خیر. همه آنها یک چیز  مشترک داشتند؛ بعد از روی آوری به اسلام تنها شده بودند.

یک مرد به من گفت که خانواده اش با گرایش او به اسلام کاملاً موافق بوده اند اما مشکل در این است که هیچ مسلمان دیگری هیچ چیزی را با او سهیم نساخته بود. اما انتظار داشت که مسجد محل او را خوشامد خواهد گفت و در امور مختلف او را دعوت خواهد نمود. اما متوجه شد که اگر او خود به آنجا نرود یا به چیزی ضرورت پیدا نکند، در حقیقت هیچ کسی از او دعوت نخواهد کرد. مادرش او را به خاطرسحری بیدار می کند تا به تنهایی غذا بخورد و سپس تا مغرب صبر کند تا باز هم به تنهایی افطار نماید.

به عنوان بخشی از برنامه کانورت استیشن کنفرانسی را دایر کردیم که در آنجا از یک گروه 12 نفری از روی آورندگان به اسلام به همراهی امام صهیب وب دعوت به عمل آمد. امام صهیب مردی بزرگوار است که من همیشه می خواستم مانند او باشم. بحث را در حضور 700 اشتراک کننده به پیش بردم. در آغاز از هر تازه مسلمان خواستم تا به طور خلاصه بگویند که چرا و چگونه مسلمان شدند. و سپس به بحث را به این سوال کشانیدم که در مورد کدام بخش از تجربه در تغییر آیینتان نمی خواهید بشنوید؟ چرا برایتان سخت بود؟ ایا این تجربه در ارتباط با برخورد با جامعه اسلامی بوده است؟ آرزو داشتید چه منابعی را در دسترس می داشتید؟ اکثریت شرکت کنندگان به گریه افتادند و اظهار نمودند که هرگز حقیقت این شرایط را تشخیص ننموده بودند.

به طور عموم ما باید از افراد اجتماعمان بپرسیم که نیازهایشان چیست. این بهترین روش برای مهیا نمودن برنامه ها و خدمات در جامعه است. هیچ ضرورتی به این نیست که حدس بزنید و یا فرض نمایید-فقط از آنها بپرسید. آنها خود به شما خواهند گفت.

در مورد چگونگی تجربه گرویدن به اسلام، تازه مسلمانان را به همراهی سایر مردم به تجمعاتتان دعوت نمایید.شما می تواند این کار را چند هفته دیگر شروع نمایید. بعد از رمضان عید فطر است. اما به یاد داشته باشید که وقتی این روز را با عزیزان و دوستانتان تجلیل می نمایید، دعوت از تازه مسلمانان را فراموش ننمایید. چون برای کسی که خانواده ای ندارد که بتواند عید را با آنها جشن بگیرد، این دعوت بسیار پر معنی خواهد بود. در بین روی آورندگان به اسلام که من با آنها مصاحبه نموده ام همه آنها اظهار نمودند که عید برای آنها روز تنهایی و بی کسی است که متاسفانه تعداد این نوع افراد بسیار زیاد است. نهایتاً آنها در صبح به نماز می روند سپس شاید به نهار بروند و روز اینگونه ختم می شود. اجازه ندهید امسال اینگونه باشد.

بیایید امسال رمضان را با درک بهتری آغاز نماییم. در کنار برنامه های آموزشی، باید برنامه های پرمعنی تری داشته باشیم . روابط بین اعضا را که پاسخگوی نیازهای اجتماعی تازه مسلمانان است، توسعه دهیم. این کاری است که همه ما قادر به انجام آن هستیم و چه در ماه رمضان و چه در سایر ماه های سال باید انجام شود.

http://muslimvillage.com/2011/08/21/13146/ramadan-a-challenging-time-for-muslim-converts/