شماره مقاله :

بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث بین دو شانه کافر

بخاری از ابو هریره رضی الله عنه روایت کرده است که: «مَا بَيْنَ مَنْكِبَيِ الْكَافِرِ فِي النَّارِ مَسِيرَةُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ لِلرَّاكِبِ الْمُسْرِعِ»یعنی: «بین دو شانه ی کافر به مسافت سه روز حرکت کردن با سواره ی سریع است». و در روایت مسلم: «وَغِلَظُ جِلْدِهِ مسيرة ثلاثة ایام» یعنی: «و کلفتی پوست او به اندازه ی سه روز حرکت سواره است».

در پاسخ:

مسلم و بخاری در باب «اوصاف بهشت و جهنم» کتاب [الرقاق، فتح الباری: ج 11، ص 254] حدیث را از ابو هریره رضی الله عنه به صورت مرفوع روایت کرده­ اند، ولی نویسنده گمان کرده به صورت معلق روایت شده است، و مسلم^[1] نیز همین روایت را به صورت مرفوع روایت کرده است، اما بدون قول «کلفتی پوست او...»، اما این روایت اضافه ی دیگری هم دارد که می ­فرماید: «ضِرْسُ الْكَافِرِ أَوْ نَابُ الْكَافِرِ مِثْلُ أُحُدٍ وَغِلَظُ جِلْدِهِ مسيرة ثلاث» یعنی: «دندان یا نیش کافر به اندازه ی کوه احد و کلفتی پوستش مسیر سه روز می­ شود». اینجاست که برای ما آشکار می ‌شود نویسنده در نقل دقیق نیست. او بسیار عجولانه عمل می‌ کند، و این کلمات را نیز عجولانه از کتاب «فتح الباری» روایت کرده بدون اینکه بفهمد که مرجع ضمیر در کلمه ی «أوله» کجاست.

احادیث فراوانی از طریقی غیر از طریق ابوهریره رضی الله عنه روایت شده­ اند که همه به بزرگ بودن جسم کافران در روز قیامت اشاره می ­کنند و راوی آنها تنها ابو هریره رضی الله عنه نیست مثلاً امام احمد از ابن عمر رضی الله عنهما به صورت مرفوع روایت می­ کند: «يَعْظُمُ أَهْلُ النَّارِ فِي النَّارِ، حَتَّى إِنَّ بَيْنَ شَحْمَةِ أُذُنِ أَحَدِهِمْ إِلَى عَاتِقِهِ مَسِيرَةَ سَبْعِ مِائَةِ عَامٍ» یعنی: «کافران به اندازه‌ ای در قیامت بزرگ می شوند که مسافت گوش یکی از آنها تا شانه به اندازه ی هفت‌ صد سال است». بیهقی از مجاهد از ابن عباس رضی الله عنهما روایت کرده: «به اندازه ی هفتاد پاییز». از ابن مبارک از ابو هریره رضی الله عنه روایت شده که: «ضِرْسُ الْكَافِرِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْظَمُ مِنْ أُحُدٍ، يُعَظَّمُونَ لِتَمْتَلِئَ مِنْهُمْ، وَلْيَذُوقُوا الْعَذَابَ» یعنی: «دهان کافر در روز قیامت بزرگ‌ تر از کوه احد می ‌شود تا از آنها پر گردیده شود و عذاب بیشتری بچشد».

سند این روایت صحیح است و اگرچه در ظاهر مرفوع نیست، اما حکم مرفوع دارد چون مجال نظر دادن در این مسائل غیبی وجود ندارد^[2].

حکمت در بزرگ شدن جسم کافر همانطور که حدیث اشاره فرموده و قرطبی نیز آن را توضیح داده ‌است آنجا که می ‌گوید: علت بزرگ شدن جسم کافر در جهنم بدین خاطر است که عذابش دو چندان و دردش بیشتر شود، بدون شک کافران در شدت و تخفیف عذاب تفاوت دارند. همانگونه که قرآن و سنت فرموده­ اند، چون عذاب کشتن پیامبران و تباه کردن ناموس مسلمان و افساد و خرابکاری مساوی عذاب کافری که با مسلمان خوب تعامل می­ کند نیست.

و در گفتار رسول الله صلی الله علیه وسلم: «کلفتی پوستشان به اندازه ی مسیر سه روز بزرگ می‌ شود»، راز بزرگی دیده می ‌شود، و آن اینکه علم پزشکی امروز به کشف جدیدی دست پیدا کرده است که رگ‌ های عصبی احساس در پوست هستند لذا تنها پوست درد می ‌کشد، پس هر چه بزرگ ‌تر باشد درد بیشتری احساس می ­کند،  و این دلیل دیگری از دلایل نبوت می ‌باشد ﴿وَمَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ  إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ ﴾[النجم : ٣-٤] یعنی: «از روی هوی و هوس سخن نمی‌ گوید، بلکه تنها بر اساس وحی است». اگر امداد وحی الله نباشد محمد صلی الله علیه وسلم چگونه می توانست این کلام علمی و معجزه آسا را بر زبان جاری نماید در حالی که سواد خواندن و نوشتن نداشت؟ و از کسانی هم نبوده که کار طب را انجام داده باشد، و اطباء و پزشکان معاصر او نیز به چنین چیزی پی نبرده بودند!!

برگرفته از کتاب "پاسداری راستین از سنت پیامبر صلی الله علیه وسلم" تألیف: ابو محمد، محمد بن محمد ابوشهبه