|
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی رسول الله و علی آله و اصحابه الی یوم الدین و اما بعد:
مسلمان بر اين باور است كه خداوند، اولين و آخرين معبود عالم و پروردگار جهانيان است، و سواى او معبود و پروردگار ديگرى وجود ندارد.
بدين جهت، مسلمان تمام عبادات خود را به خدا اختصاص مىدهد، و هيچ عبادتى را براى غير خدا انجام نمىدهد، اگر يارى بطلبد از خدا مىطلبد، اگر چيزى بخواهد از او مىخواهد، اگر نذر كند، فقط براى خدا نذر مىكند، خلاصه تمام اعمال ظاهرش مانند، نماز، روزه، حج، جهاد و زكات و اعمال باطنىاش مانند بيم، اميد، رجوع، محبت، تعظيم و توكل، همه را بخاطر خدا و خشنودى او انجام مىدهد، اين باور مؤمن بر گرفته از دلايل عقلى و نقلى است كه بشرح آنها مىپردازيم.
دلايل نقلى:
1- خداوند بندگانش را به توحيد در عبادت خود فرا خوانده است، بدين جهت در آيه 14 سوره طه مىفرمايد:
«لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي»
«غير از من، معبودى وجود ندارد، پس فقط مرا عبادت كنيد».
در آيات 21 و 22 سوره بقره، مىفرمايد:
«يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (21) الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ»
«اى مردم! خداى خود را بپرستيد، آنكه شما و كسانى را كه پيش از شما بودهاند، آفريده است، تا (بدينوسيله يعنى عبادت خدا) به تقوا دست يابيد. خداى شما كسى است كه زمين را براى شما گسترد (براى سكونت شما مساعد كرد) و آسمان را (با تمام اجرام و ستارگان آن مانند) كاخى بيافريد، و از آسمان آب (باران) فرو فرستاد، و با آن انواع (گياهان و درختان و) ميوهها را بوجود آورد و روزى شما گردانيد، پس كسى را با خدا شريك نكنيد، در حالى كه شما (فطرتا) مىدانيد (كه اين كار درست نيست)».
در آيه 40 سوره بقره، مىفرمايد:
«وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ»
«تنها از من بترسيد (نه از كسى ديگر)».
در آيه 19 سوره محمد، مىفرمايد:
«فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ»
«بدان كه قطعا هيچ معبودى جز خدا وجود ندارد».
در آيه 36 سوره فصلت، مىفرمايد:
« فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ»
«به خدا، پناه ببر، همانا او شنوا و دانا است».
در آيه 13 سوره تغابن، مىفرمايد:
«وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ»
«مؤمنان فقط بايد به خدا توكل كنند».
2- همچنين خداوند از توحيد در عبادت خود، در آيه 36 سوره نحل، مىفرمايد:
«وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اُعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ»
«ما براى هر ملتى، پيامبرى فرستادهايم (و سخن همه پيامبران اين بوده است كه) خدا را بپرستيد، و از طاغوت (شيطان، بتان، ستمگران و غيره) دورى كنيد».
در آيه 5 سوره فاتحه، مىفرمايد:
«إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ»
«تنها تو را مىپرستيم و تنها از تو يارى مىطلبيم».
در آيه 2 سوره نحل، مىفرمايد:
«الْمَلَائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ»
«خداوند، فرشتگان خود را همراه با وحى بر هر يك از بندگانش (انبياء) كه بخواهد، نازل مىكند (تا به مردم بياموزند) كه جز من خدايى نيست، پس (با كار نيك) از (غضب و عذاب) من بپرهيزيد».
3- رسول خدا صلی الله علیه وسلم نيز درباره توحيد در عبادت خدا، سخن گفته است، آن حضرت صلی الله علیه وسلم هنگام فرستادن معاذ به يمن، خطاب به ايشان فرمودند: «نخستين چيزى كه بايد مردم را به سوى آن دعوت كنى، توحيد و يكتاپرستى خداست».
همچنين فرمود: «اى معاذ! مىدانى كه حق خدا بر بندگانش چيست؟» معاذ گفت: خدا و رسولش بهتر مىدانند، رسول اكرم صلی الله علیه وسلم فرمود: «حق خدا بر بندگانش اين است كه آنان فقط خدا را عبادت كنند و كسى را در عبادت او شريك نسازند».
به عبداللّه بن عباس رضی الله عنه نيز چنين فرمود: «هر وقت چيزى مىخواهى، از خدا بخواه و هر وقت نياز به كمك داشتى، از خدا كمك بخواه».
و در حديثى ديگر، پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «آنچه كه من از آن خيلى مىترسم، شرك خفى است. پرسيدند آن كدام است؟ آنحضرت صلی الله علیه وسلم فرمود: ريا. زيرا خداوند، روز قيامت هنگامى كه مردم را در برابر اعمالشان مجازات مىكند، مىفرمايد: {برويد نزد كسانى كه در دنيا كارهاى خود را بخاطر آنها انجام دادهايد و پاداش خود را از آنها بگيريد}». (مسند احمد).
در حديثى ديگر كه امام ترمذى روايت كرده، آنحضرت صلی الله علیه وسلم خطاب به عدى بن حاتم فرمودند: «مگر اربابان و راهبان شما، حرام خدا را حلال، و حلال خدا را حرام نكردند و شما از آنها تبعيت نكرديد؟» عدى بن حاتم گفت: بلى. رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: «همين كار، عبادت كردن آنهاست».
نقل است كه يكى از منافقان، اصحاب رسول خدا را آزار مىداد، اصحاب، با ديدن رسول خدا صلی الله علیه وسلم بيكديگر گفتند: برويم و براى نابودى اين منافق، از رسول خدا استغاثه كنيم، آنحضرت صلی الله علیه وسلم با شنيدن سخنان آنها، فرمود: «إنه لايُستَغَاثُ بِى وَإنّما يُستَغَاثُ بِاللّهِ» «از من كمك نخواهيد، بلكه كمك فقط بايد از خدا خواسته شود».
در حديث حسن ديگرى كه ترمذى روايت كرده، آنحضرت صلی الله علیه وسلم مىفرمايد: «مَنْ حلفَ بغيرِ اللّهِ فقد أشرَكَ» «هر كس به نام غير اللّه سوگند ياد كند، مرتكب شرك شده است». (احمد، ابوداود و غيره و حديث حسن است).
دلايل عقلى:
1- تنها بودن خدا در آفريدن، روزى دادن و تصرف و تدبير، عبادت را مختص او قرار داده است. زيرا معبود، كسى است كه آفريننده، روزى دهنده، تدبير و تصرف كننده باشد. و چون خدا در اين امور، منحصر به فرد است، پس عبادت نيز مختص ذات اوست.
2- غير از خدا، همه موجودات عالم، آفريده و نيازمند او هستند، پس هيچكدام از آنها شايستگى معبود بودن را ندارند.
وصلی الله وسلم علی نبینا محمد وعلی آله وصحبه أجمعین.
وآخر دعوانا أن الحمدلله رب العالیمن.
سایت مهتدین
www.Mohtadeen.Com
|
