شماره مقاله :

اهل تصوف با چنگ زدن به جمله عربي،[رجعنا من الجهاد الأصغر الي الجهاد الأكبر] و معرفي كردن آن به عنوان حديث، از جهاد و مقابله با كفار عملاً دست كشيده و هرگز نقل نشده كه اهل تصوف در جهاد عليه كفار و مشركين شركت كرده باشند.

1- شيخ ابن عربي مي گويد:[انّ الله أذا سلّط ظالما علي قوم فلن يجب ان يقاوموه لانّه عقاب لهم من الله] "وقتي خداوند ظالمي را بر قومي مسلط كرد، مقاومت در برابر او بر ملت واجب نيست چون آن حاكم ظالم، عذابي از جانب پروردگار بر آن قوم است."

2- شيخ شعراني مي گويد:[لقد أخذ علينا العهد بأن نأمر أخواننا ان يدوروا مع الزمان و اهله كيفما دارولايزدرون قط من رفعه الله عليهم] "از ما عهد و پيمان گرفته شده كه به برادران خود اعلام كنيم با زمانه و اهل آن بچرخند هر جور كه چرخيد و هرگز در صدد برداشتن آنچه خدا بر آنان گذاشته(مسلط كرده) نباشند."

3- شيخ ابن عربي و شيخ ابن الفارض هر دو رهبر اهل تصوف هر دو در زمان جنگ صليبي عليه مسلمين زيسته اند. هرگز كسي نشنيده كه با آنان جهاد كرده يا كسي را به جهاد عليه آنها تشويق كرده باشند، بلكه حتي مردم را از مقابله و جهاد با كفار بر حذر داشته و مسلمين را به نوكري و زيردستي كفار دعوت كرده اند. اين جمله از هر دو آنها نقل شده كه گفته اند:[انّ الله هو عين كلّ شي ء فليدع المسلمون الصليبيّين، فما هم الا الذّات الألهيّة متجسّدة بتلك الصور] "هركس و هر چيزي عين ذات الله تعالي است، پس مسلمانان نبايد با مسيحي ها جهاد كنند چون در واقع پروردگار است كه در كالبد و قيافه و چهرة آنان تجلي يافته است."

4- غزالي در كتاب«المنقذ من الضلال» مي گويد: من به هنگام جنگ صليبي عليه مسلمين به غارهاي سوريه و صخرة بيت المقدس مي رفتم و در خلوت خود مشغول عبادت مي شدم و بمدت بيشتر از دو سال در غار را بر خود بستم.

در نتيجه حملة مسيحي ها به مسلمين، بيت المقدس به دست كفار افتاده و غزالي دوازده سال پس از آن نيز زندگي كرد و هرگز كسي را به جهاد عليه آنان تشويق نكرد.

صاحب كتاب «تاريخ العرب الحديث والمعاصر»شواهدي دال بر جاسوسي كردن رجال تصوف بنفع استعمار عليه مسلمين مي آورد و همچنين محمد فهر شقفه السوري در كتاب«في التصوف» مي گويد:از جملة واجبات بر دوش ما و خدمات به تاريخ و واقعيت اين است كه نگذاريم اين مسأله پوشيده بماند كه حكومت فرانسه هنگام تسلط بر سوريه، يكي از طريقتها و فرقه هاي تصوف موجود در آن كشور بنام «تيجانيه» را پشتيباني و حمايت كرده و عده اي از رهبران شيوخ اين طريقت را اجير خود ساخته و با حمايت بسيار زياد مالي سعي در بوجود آمدن فرقه اي طرفدار فرانسه بنام مسلمين و در ميان آنان را داشت، اما برادران مجاهد مغرب عربي، مردم مخلص را بيدار كرده و خطر فرقة تيجانيه را در ميان آنان تفهيم كردند.

سایت عصر اســلام

IslamAge.Com