شماره مقاله :

شیعه اثنی‎عشریه می‌گویند: ائمه اثنی عشری رابط بین خدا و انسان هستند. مجلسی می‌گوید: ائمه حجاب خدا و رابط بین پروردگار و انسان هستند.([1])

از این‌رو مجلسی بابی را تحت عنوان « مردم بدون ائمه هدایت یافته نمی‌شوند و آنان رابط بین مردم و خدا هستند و تنها کسی وارد بهشت می‌شود که آن‌ها را شناخته باشد» گشوده‌ است.([2])

و در منقولات آن‌ها آمده‌ که‌ ابوعبدالله‌ گفته‌ است: ما واسطه‌ی میان شما و خداوند عزوجل  هستیم.[3]

در کتاب «عقائد امامیه» آمده که ائمه اثنی عشریه ابواب خدا و راههای رسیدن به‌ او هستند،  آن‌ها مانند کشتی نوح می‌باشند هر کس بر آن‌ها سوار شود وارد بهشت می‌شود و هر کس از آن،  جا بماند غرق می‌شود.

اگر مسلمانان می‌گویند: پیامبران رابط بین خدا و انسان‌ها هستند و دستورات خدا را به آن‌ها ابلاغ می‌کنند،  شیعه معتقداند که چنین منزلی برای ائمه است چون مانند پیامبران از خدا دستور می‌گیرند،  حتی از آن‌ها هم بزرگ‌تر هستند،  چون صفات الوهیت مانند هدایت مردم و قبول عبادات و استغاثه به آن‌ها هنگام سختی و مشکلات و غیره را به آن‌ها نسبت می‌دهند،  از این‌ها گذشته رفتن به مزار آن‌ها را حج حتی از حج هم بزرگ‌تر می‌دانند و و کربلا را از کعبه معظم‌تر می‌پندارند،  حتی برای زیارت مزار ائمه مناسک و عباداتی دارند که آن‌ها را «مناسک المشاهد» می‌نامند و مانند کعبه که خدا آن‌را مایه‌ی قیام مردم قرار داده به حج آنجا می‌شتابند و دور آن طواف می‌کنند و به سویش نماز می خوانند.

ان شاء الله بعداً به ذکر آن‌ها می پردازیم.

قبل از بیان این اصل می‌گویم: ادعای وساطت برای ائمه دروغی،  بلکه منکری است که‌ بر زبان ائمه افترا شده‌،  چون عین دین مشرکین است و خداوند عزوجل  پیامبران را برای نجات انسان‌ها از این شرک‌ها ارسال فرموده است.

گفتنی است که‌ میان بنده‌ و خداوندگار هیچ‌گونه‌ مانع و واسطه‌ای وجود ندارد که‌ خداوند عزوجل  را از بنده‌ دور گرداند،  خداوند متعال ‌می‌فرماید:

«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» البقرة: ١٨٦

(و هنگامي كه بندگانم از تو درباره من بپرسند (كه من نزديكم يا دور. بگو:) من نزديكم و دعاي دعاكننده را هنگامي كه مرا بخواند،  پاسخ مي‌گويم (و نياز او را برآورده مي‌سازم). پس آنان هم دعوت مرا (با ايمان و عباداتي همچون نماز و روزه و زكات) بپذيرند و به من ايمان بياورند تا آنان راه يابند (و با نور ايمان به مقصد برسند)). ‏

خداوند عزوجل  می‌فرماید:

«وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ » غافر: ٦٠

(پروردگار شما مي‌گويد: مرا به فرياد خوانيد تا بپذيرم. كساني كه خود را بزرگتر از آن مي‌دانند كه مرا به فرياد خوانند،  خوار و پست داخل دوزخ خواهند گشت).

دانشمندان گفته‌اند: هر کس بین خدا و خودش کسی قرار دهد و بر او تو کل نماید و از او بخواهد با اجماع مسلمین کافر است،  چون مانند کار بت‌پرستان است،  آن‌های که خداوند در موردشان می‌فرماید:

«وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى» الزمر: ٣

(كساني كه جز خدا سرپرستان و ياوران ديگري را برمي‌گيرند (و بدانان تقرّب و توسّل مي‌جويند،  مي‌گويند:) ما آنان را پرستش نمي‌كنيم مگر بدان خاطر كه ما را به خداوند نزديك گردانند) ([4])

وقتی از ابن تیمیه خواسته‌ می‌شود: ما باید واسطه‌ای بین خود و خدا قرار دهیم چون ما جز از طریق آنان نمی‌توانیم به او برسیم.

 در پاسخ چنین می‌گوید: اگر هدف این باشد که دستورات خدا را به ما برساند این حق است چون مردم نمی‌دانند خداوند عزوجل  چه چیزی را دوست دارد و از چه چیز ی بدش می‌آید،  و انسان تنها توسط پیامبران از امر و نهی خدا اطلاع پیدا می‌کند و همه‌ی ملتهای مسلمان،  یهودی و مسیحی قایل به این اصل هستند،  چون همه می‌گویند: پیامبران رابط بین خدا و بندگان هستند و اوامر و نواهی خداوند عزوجل  را از آن‌ها می‌گیرند،  هر کس منکر این اصل باشد،  کافر است.

«اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا وَمِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ»الحج: ٧٥

(خداوند از ميان فرشتگان پيام‌آوراني (همچون جبرئيل) را برمي‌گزيند (و به سوي انبياء گسيل مي‌دارد) و هم از ميان انسانها پيغمبراني (همچون موسي و عيسي و محمّد) را (برمي‌گزيند و به سوي مردم مي‌فرستد،  و از كار همه آنان باخبر است) چرا كه خداوند شنوا و بينا است).

و اگر هدف از واسطه،  واسطه‌ای باشد که‌ بندگان برای جلب منفعت و دفع مضرت میان خود و خداوند قرار دهند،  مثلاً در رزق،  هدایت و نصرت واسطه باشد و انسان‌ها از آن رابط چنین چیزی بخواهند و به سوی او رو کنند،  این بزرگ‌ترین شرک محسوب می‌گردد و خداوند عزوجل  با همین صفت مشرکین را تکفیر کرده است چون غیر از خدا دوستان و شفیعانی قرار داده بودند و آن‌ها را جالب منفعت و دافع مضرت می‌پنداشتند،  پس هر کس ملائکه یا پیامبران یا اولیاء را رابط بین خود و خدا بداند و بر آن‌ها توکل نماید و از آن‌ها جلب منفعت و دفع مضرت بخواهد،  مانند آن است که از آن‌ها مغفرت را طلب کند،  هدایت بخواهد و نیاز ها را بر طرف سازد،  چنین انسانی با اجماع مسلمین کافر است.

سپس می‌فرماید: هر کس بین خدا و انسان رابطی قرار دهد و آن‌را به مثابه‌ی شافع میان پادشاه و رعیتش قرار دهد به گونه‌ای که آنان سیله‌ی رساندن نیازهای مردم به سوی به‌ سوی خدا باشند و خداوند عزوجل  به‌ وسیله‌ی آنان مردم را هدایت می‌دهد،  به آن‌ها کمک می‌کند و رزق می‌دهد،  یعنی مردم این‌ها را از رابط بخواهند و آن‌ها نیز آن‌را از خدا طلب نمایند،  چنان‌که‌ میان پادشاه و مردم چنین واسطه‌ای وجود دارد و مردم جهت رعایت ادب خود چیزی از پادشاه طلب نمی‌کنند و یا معتقد هستند که‌ طلبشان توسط رابط بهتر برآورده می‌شود تا مستقیماً خودشان به این کار اقدام کنند،  هر کس چنین کند کافر و مشرک است و باید از او طلب توبه شود اگر توبه کرد خوب و الا کشته می‌شود.([5])

سایت مهتدین

Mohtadeen.Com

--------------------------------------------------------

([1])ـ بحار الانوار،  ج23،  ص97.

([2])ـ بحار الانوار،  ج23،  ص97.

[3] همان: 23/101

([4])ـ کشف القناع/بهوتی،  ج6،  ص168و169.

([5])ـ مجموع فتاوی/باب الواسطه بین خلق و الحق/ابن تیمیه،  ج1،  ص121،  النتصار لحزب الله الموحدین،  ص30و31.