شماره مقاله :

بسم الله الرحمن الرحیم

 امامت به اعتقاد شیعه همسان و همسطح نبوّت یا بزرگتر است....! برای همین است که شیعه‏ی اثنی عشریه بر کسی که امامت یکی از دوازده امامشان را انکار کند حکم کفر صادر می‌کنند تا این غلو و افراط خود را تکمیل کنند؛ چرا که به کفر و جاودان بودن در آتش حکم کرده‌اند.

 ابن بابویه گفته است: «اعتقاد ما برآن است که هر کس امامت امیرالمؤمنین و ائمه‏ی بعد از او را انکار نماید مانند کسی است که نبوّت پیامبران را انکار کند». و اعتقاد ما در مورد کسی که به امامت امیرالمؤمنین اقرار کند؛ ولی امامت یک نفر از ائمه‏ی بعد از او را انکار کند مانند کسی است که به نبوت تمام انبیاء ایمان داشته باشد سپس نبوت محمد صلی الله علیه وسلم  را انکار کند.([1])

 بنابراین مقتضای این نص شیعه آن است که اثنی عشریه تمام فرقه های مسلمین را تکفیر می‌کنند،  و حتی فرقه‌های شیعه‏ی غیر امامیه‌ای را که در طول تاریخ بوده و پدید آمده‌اند کافر می‌دانند؛ در حالی قسمت عمده‌ی دینشان را از آن‌ها دریافته‏اند چون روایاتشان از رجال  آن‌هاست.

 و شیخ طوسی می‌گوید: «دفع امامت کفر است همان‌گونه که دفع و عدم پذیرش نبوّت کفر است،  چون جهل نسبت به هر دو یکسان است».([2])

 ظاهراً این هم ابن مطهر حلی را اقناع نکرده،  بنابراین معتقد بوده که انکار امامت دوازده امام از انکار نبوّت بزرگتراست،  پس گفته: «امامت لطف عام و نبوّت لطف خاص است،  چون امکان دارد زمان از نبی زنده خالی باشد؛ ولی ممکن نیست خالی از امام باشد،  و انکار لطف عام بدتر است از انکار لطف خاص».([3])

 بنابراین شیعه کسی را که به ائمه‏ی آنان ایمان نداشته باشد از یهود و ترسایان کافر تر می‌دانند،  و بر این مبنا است که هرگز زمان خالی از امام نیست،  و این اشاره است به ایمان شیعه به امام منتظَر غایب که چندین فرقه از شیعه او را انکارکرده‌اند،  و علمای محقق نسب‌شناس و تاریخ مقرر نموده‏اند که او متولد نشده است-همان طور که خواهد آمد- ولی شیخ شیعه معتقد است که انکار امامت بزرگترین کفر است.

 شیخ مفید اتفاق شیعه را بر این مذهب نقل می‌کند و در مورد تکفیر امت اسلام می‌گوید: «امامیه اتفاق دارند بر این‌که‌ هر کسی امامت یکی از ائمه‌ی واجب الاطاعه را انکار کند کافر و گمراه است و مستحق ماندن ابدی در دوزخ است».([4])

 و شیخ دیگر شیعه (جزایری) به جایی رسیده که بسبب قضیه‏ی امامت انفصال و فاصله گرفتن از شیعه را بطور کلی از مسلمین اعلام کرده و می‌گوید: «با آن‌ها بر یک خدا و یک پیامبر و یک امام جمع نمی‌شویم،  چون آن‌ها (مسلمانان)می‌گویند: پروردگار ما کسی است که محمد صلی الله علیه وسلم  پیامبر اوست،  و ابوبکر جانشین بعد از اوست،  ولی ما نه به چنین پروردگاری اعتقاد داریم و نه به چنین پیامبری،  بلکه می‌گوییم واقعاً خدایی که ابوبکر جانشین پیامبرش بوده خدای ما نیست،  و چنین پیامبری هم که ابوبکر جانشینش بود پیامبر ما نیست!»([5])

 و بعد از تکفیر عموم مسلمین؛ جز امامیه تمام فرقه های مسلمین را مورد لعن و نفرین قرار می‌دهند،  و بر ایشان حکم ارتداد صادر می‌کنند،  پس تکفیر و حکم به لعن و ارتداد آن‌ها شامل این دسته هاست:

1- صحابه رضی الله عنهم و در رأس آن‌ها بهترین این امت بعد از رسول خدا صلی الله علیه وسلم  یعنی ابوبکر صدیق رضی الله عنه  و عمر فاروق رضی الله عنه  هستند.

2- تمام اهل بیت.

3- خلفای مسلمین و حکومتهای آنان.

4- تمام شهرهای مسلمان نشین با ساکنان.

5- قاضی‌های مسلمان.

6-ائمه و علمای مسلمین.

7- فرقه های مسلمین.

8- همه امت اسلام.

 سایت مهتدین

Mohtadeen.Com

----------------------------------------------------

([1])ـ الاعتقادات،  ص111،  بحارالانوار،  27/62.

([2])ـ تلخیص الشافی/طوسی،  4/131،  بحارالانوار،  8/368.

([3])ـ االالفین/ابن مطهر حلی،  ص3.

([4])ـ المسایل مفید،  و مجلسی هم این را از او نقل کرده،  بحارالانوار،  8/366.

([5])ـ الانوار النعمانیه،  2/279.